Kamperen op het veld
Het is zaterdag 26 mei 2013 wanneer veertig supporters van Willem II als eerste in de geschiedenis van de club mogen gaan kamperen op het ‘heilige’ gras van het Koning Willem II stadion. Via een heuse loting werden de gelukkige winnaars geselecteerd en het was dan ook niet voor niets dat met jaloerse blikken werd gekeken naar de supporters die een hele nacht mochten slapen op de plek waar nog geen week eerder hun helden de promotie naar de Eredivisie hadden bewerkstelligd.
Het is even na zessen als vader Joep van Gorp samen met zijn zoon Cas het spelershome van het stadion betreedt. Zichtbaar gespannen blijft Cas dicht in de buurt van pa. Nadat het animatieteam, bestaande uit Claudia Krone, Karlijn van Hoek en Edo Peterse, Fons de Kok en bestuurslid Henk van Meel hun campinggasten welkom hadden geheten, werd eenieder voorzien van een welkomstdrankje dat zelfs door de kleinsten mocht worden genuttigd. Aan alles valt te merken dat het een bijzondere avond en nacht zal gaan worden. “Hij zit al de hele middag te vragen wanneer we vertrekken”, vertelt vader Joep over zijn zoon Cas van Gorp. Wellicht had hij zo’n voorgevoel dat het voor hem wel eens heel speciaal kon worden. Immers slechts één tentje kon écht op de middenstip gaan staan en het antwoord op de vraag “Wat is de geboortedatum van Marc Höcher?” moest de beslissing brengen. Terwijl de aanwezige jury streng keek of toch niemand stiekem een mobieltje raadpleegde, waren het juist Cas en Joep die er het dichtst bij zaten. “Mogen wij nu als enige echt op de middenstip?” vraagt Cas nog maar eens voor de zekerheid aan zijn vader. Iedereen deed zijn uiterste best om van deze eerste editie een grandioos succes te maken. Ilse Driessen was druk bezig met de barbecue. Voorzien van stokbrood, lekker salades, fruit en de niet te missen satésaus werd ervoor gezorgd dat een degelijk bodempje werd gelegd voor een enerverende avond. Echter niemand kon wachten tot het spannendste gedeelte van de avond zou beginnen: het opzetten van de tentjes. En dan wordt het voor de onafhankelijke toeschouwer lachen. Al snel onderscheidt zich de ervaren stoere kampeerder van de eendagsvlieg. “Ik denk dat we toch iets vergeten zijn”, roept één van de kampeerders lachend die ziet dat het tentzeil keurig gedrapeerd op het veld ligt maar dat toch een belangrijk onderdeel als tentstokken en haringen is vergeten. Edo Peterse kijkt lachend toe en helpt uiteindelijk een aantal minder ervaren campinggasten met hun zelf meegebrachte tent. “Nee Zoë, je hoeft nog niet te gaan slapen”, zegt pa tegen de jongste campinggast. “Thuis moet ik ze tien keer naar bed sturen en nu wil ze er al meteen in”. Voor de kleine Zoë is het één groot speelveld. Overal kinderen, vader, moeders die ook nog eens een spelletje samen gaan doen.
Wanneer het tentenkamp staat en men terugkeert in het spelershome, staat Oranje met 1-0 voor tegen Bulgarije. Eigenlijk kijkt niemand echt en dat het in de 93e minuut nog 1-2 wordt interesseert niemand. Het is overduidelijk dat de stadiontour belangrijker is voor deze Willem II supporters. De gasten worden in groepen van 4 opgesplitst en iedereen gaat aan het puzzelen om winnaar te worden van de eerste Willem II stadionpuzzeltocht. “Ja, hoe moet ik dit nou weten”, roept Kim, die bij een puzzel van een oud-speler van Willem II het gezicht moet raden. “Toen was ik niet eens geboren”. Maar zelfs de supporters die het hadden kunnen weten gaan de mist in. “Dat is Arthur Hoyer, zeker weten, schrijf maar op.”, als men kijkt naar het gezicht van Fons Mallien. Vanuit de commandopost moet men op zoek naar letters die verstopt zijn op de tribunes. Met een joystick in de hand, kijkend op de monitoren, gaan de supporters op zoek. Maar een puzzeltocht zou geen puzzeltocht zijn als er ook geen instinkers te vinden zijn. “Hoeveel kuub water zit er in het spelersbad in de kleedkamer”. Nu is men toch echt in het heilige der heiligen. De kleedkamer is nog onaangetast. De champagnevlekken zijn nog zichtbaar op het plafond, kostuums en oude kleding ruikt nog naar het spelerszweet. De deelnemers kijken hun ogen uit. “Kijk pap, ik heb hier nog een dop gevonden van de championflessen”, roept Cas. “Champagneflessen Cas”, corrigeert pa zijn zoon, maar duidelijk is dat de kleine Cas aandachtig meedoet met de puzzeltocht. “Het bad is 42 cm diep, 4 meter breed… Ja hoe lang is ie en dan weet je de kuubs”. Het is duidelijk dat hier de latere winnaars bezig zijn. “Kijk eens goed”, roept Radouane Elbazzaz. “Volgens mij is het bad leeg dus hoeveel water zit er in… Volgens mij niets”. En dan is het zover. Iedereen bereidt zich voor op datgene waar het allemaal om begonnen is: slapen op het hoofdveld. Nadat iedereen zijn tandjes heeft gepoetst, opgefrist en wel de slaapzak opzoekt is het al weer bijna één uur. De rust valt en onder het wakend toezicht van enkele stewards en bestuurslid Henk van Meel verloopt de nacht rustig. Dan wordt het vijf uur en de nacht maakt langzaam plaats voor de ochtendzon. De tweejarige Zoë van Meersbergen rent al vol energie over het veld, terwijl de rest toch nog lekker op één oor blijft liggen tot de ochtend echt aanbreekt. Onder genot van een heerlijk ontbijt in het spelershome maakt de organisatie de winnaars bekend van de stadiontour: vader en zoon Cas en Joep van Gorp samen met Miloud en Radouane Elbazzaz zijn uiteindelijk de besten en mogen zich kronen tot de winnaars. Nadat men een autoshawl van Willem II heeft ontvangen, pakt langzaamaan iedereen weer zijn tentje op. “Als die kinderen straks pubers zijn, dan zullen ze dit nog niet vergeten zijn.”, zegt één van de ouders. En daar is ook de Supportersclub het mee eens.
Een dergelijk prachtig evenement vraagt om een vervolg. Wie weet volgend jaar….